به رنگ حلقهٔ زنجیر سوخت پردهٔ گوشم

به صدهزار تپش کرده اند آبله پوشم

ندانم این همه رنگ از چه سرمه کرد خموشم

هنوز تازه دماغ خیال نشئهٔ دوشم

شکست رنگ به توفان سرمه داد خروشم

دل شکسته نواها کشیده است به گوشم

پر است همچو حباب از وداع خود بر و دوشم

دل شکسته سبک مایه است ناله فروشم

به خود نساخته ام آنقدر که با تو بجوشم

به این دو بال هوس عمرهاست بیهوده کوشم