چون غنچه همان به که بدزدی نفس اینجا

از راه هوس چند دهی عرض محبت

خواهی که شود منزل مقصود مقامت

آن به که ز دل محوکنی معنی بیداد

بیهوده نباید چو شرر چشم گشودن

درکوی ضعیفی که تواند قدم افشرد

باگردش چشمت چه توان کرد، وگرنه

چون نقش قدم قافلهٔ ماست زمینگیر

دل چون نتپد در قفس زخم که بی دوست

درکوچهٔ الفت دل صاف آینه دار است

سرمایهٔ ماهیچکسان عرض مثالی ست

بیدل نشود رام کسی طایر وصلش