یعنی آن سوی جهان یک عالم آبادیم ما

پرفشانیهای بی رنگ پریزادیم ما

با دو عالم نالهٔ خون گشته همزادیم ما

تا فراموشی به خاطرهاست در یادیم ما

حسن تا آیینه دارد حیرت آبادیم ما

چون فسون ناامیدی راحت ایجادیم ما

درکف شوق انتظارکلک بهزادیم ما

نازمفروش ای قفس درچنگ صیادیم ما

زندگی تا تیشه بر دوش است فرهادیم ما

خاک نتوان شد به این تمکین که بر بادیم ما

سرمه خواهدگفت آخرتا چه فریادیم ما

هرقدر بیدل گرفتاری ست آزادیم ما