خیالی در نفس خون می کنم طرح چمن دارم

تو از می چهره می افروز من هم سوختن دارم

چراغ لاله ای در رهن مهتاب و سمن دارم

که من چون برق ، از خود رفتنی در آمدن دارم

که خود را هم تو می پندارم و با خود سخن دارم

شکست دل فغانها دارد از رنگی که من دارم

به رنگی گشته ام عریان که گویی پیرهن دارم

دویی می پرورم در پرده تا جان در بدن دارم

قیامت انتخابم نسخه ها بر همزدن دارم

غباری هم گر از خود چشم پوشد من کفن دارم

تو بر آیینه مرهم نه که من داغی کهن دارم

که من برقی به جان عالمی آتش فکن دارم