ز هر برگ گل دامنی چیده بودم

که نشنیده بود آنچه من دیده بودم

به گرد دل خویش گردیده بودم

دماغ خیالی خراشیده بودم

به مژگان نازت که خوابیده بودم

نم اشک چندی تراویده بودم

به این رنگ من نیز نازیده بودم

من اینجا دمی چند نالیده بودم

عبیری بر این جامه مالیده بودم

اگر سر نمی بود لغزیده بودم

به یاد خرامی خرامیده بودم