جرس وا می کنم از محمل و بادام می بندم

به حیرت می روم آیینه بر پیغام می بندم

به امید ثمر من هم خیال خام می بندم

ز آغاز این تری بر جبههٔ انجام می بندم

ز چیدنها همان وا چیدنی بردام می بندم

به قدر نردبان بر خویش راه بام می بندم

اگر پیچم به خود مضمون خط جام می بندم

چو طاووس از عدم بر بال و پرگلجام می بندم

چو شب در سرمه می خوابم زبان عام می بندم

بر این یک قطره عمری شد پل ابرام می بندم

نگین را همچو سنگ آخر به پای نام می بندم