دور از آن در چند در هر دشت و در گرداندم

طالعی دارم که چرخ بی مروت همچو شمع

آگهی در کارگاه مخملم خون می خورد

زهره ام از نام عشق آبست لیک اقبال شوق

خاک هم گاهی به رنگ صبح گردی می کند

ای قناعت پا به دامن کش که چشم حرص دون

هم به زیر پایم آب و دانه خرمن می کند

شیشه ها کردم تهی اما تنک ظرفی بجاست

از ضعیفی سوده می گردد چو شمع انگشت من

چیزی از ایثار می خواهم نیاز دوستان

چون حنا بیدل ز گلزار عدم آورده ام