آرزویی در گره بستم دُرّی یکتا شدم

نسخهٔ آزادی ام خجلت کش شیرازه بود

عیشم از آغاز عرض کلفت انجام دید

هر دو عالم خانهٔ نقاش شد تا در خیال

بی نقابیهای گل بی التفات صبح نیست

عشق را در پردهٔ نیرنگ افسونها بسی است

کثرتی بسیار در اثبات وحدت گشت صرف

وسعت دل تنگ دارد عرصهٔ خودداری ام

عافیت در جلوه گاه بی نشانی بود و بس

بی تکلف جز خیالات شرار سنگ نیست

حیرتم بیدل زمینگیر تأمل کرده است