ز شرم زندگی گفتم کفن پوشم ، عرق کردم

جبین گردیدم و صد رنگ خجلت در طبق کردم

به سطری کز نفس خواندم ز خود رفتن سبق کردم

پریشان بود اجزای تماشا یک ورق کردم

به ساغر آبرویی داشتم سد رمق کردم

هوسهای غذا بود این که خود را مستحق کردم

چنان از خود برون رفتم که پندارم عرق کردم

که من هرگاه گشتم غافل از خود یاد حق کردم

نشستم آنقدر در خون که صبحی را شفق کردم