ای دلت حسرت کمین انتخاب صبحدم

عمر در اظهار شوخی پر تنک سرمایه است

تیره روزان جنون را هست بی انداز چرخ

هر دل افسرده داغ انتظار فیض نیست

وحشت ما بر تعلق دامنی افشانده است

عالم فرصت ندارد از غبار ما سراغ

آسمان گر بی حسد می بود در ایثار فیض

رنج الفت را علاج از غیر جستن آفت است

نشئهٔ غفلت به هر رنگی که باشد مفت ماست

از توهم چند خواهی زیست مغرور امل

گر قدت خم کرد پیری راستی مفت صفاست