ای جگرها داغدا ر شوق پیکان شما

ازشکست کار هاآشفته حالان نسخه ای ست

شعله درجانی که خاک حسرت دیدار نیست

از هجوم اشک بر مژگان گهرها چیده ایم

یارب ا ین خال است یاجوش لطافتهای حسن

تا قیامت جوهر وآیینه می جوشد به هم

پیکر من ازگداز یأس شد آب و هنوز

کی بود یارب که در بزم تبسمهای ناز

یکسرموخالی از پروازشوخی نیست حسن

با شکست زلف نتوان اینقدر پرداختن

کوشش ما پای خواب آلودة دامان ماست

بیدل آشفتهٔ ما بوی جمعیت نبرد