جوهر آیینه یعنی موی آتش دیده ام

چون سحر عمریست خود را با نفس دزدیده ام

ازکجا یارب عنان رنگ گردانیده ام

در غبار موی چینی چون صدا لغزیده ام

صندل انشای کف دست به هم ساییده ام

کز صفا تا جوهرم باقیست دامن چیده ام

هرکجایم چون صدا عریانیی پوشیده ام

گل فروش صد چمن تعبیر خوابی دیده ام

جز به گوش گل صدای بوی گل نشنیده ام

قاصدم لیک از جهان ناز برگردیده ام

گر تو بیدارم نسازی تا ابد خوابیده ام

چون ضعیفی گوشمال گردن بالیده ام