شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۱۹۶۵
بیدل دهلوی
بیدل دهلوی( غزلیات )
88

غزل شمارهٔ ۱۹۶۵

در راه عشق توشهٔ امنی نبرده ام
از دیر تا به کعبه همین سنگ خورده ام
هستی جنون معاملهٔ صبح و شبنم است
اشکی چکیده تا رگ آهی فشرده ام
محمل کش تصور خلد انتظار کیست
گامیست آرزو که به راهی سپرده ام
پیری هزار رنگ ملالم ز مو دماند
تا روشنت شود چقدر سالخورده ام
امروز نامه ام ز بر یار می رسد
من گام قاصد از تپش دل شمرده ام
در یاد جلوه ای که بهشت تصور است
آهی نکرد گل که به باغش نبرده ام
اجزای من قلمرو نیرنگ ناز اوست
نقاش خامه گیر ز موی سترده ام
خجلت چو شمع کشته ز داغم نمی رود
آیینه زنگ بسته ز وضع فسرد ه ام
گامی به جلوه آی و ز رنگم برآرگرد
از خویش رفتنی به خرامت سپرده ام
در خاک تربتم نفسی می زند غبار
بیدل هنوز زندهٔ عشقم ، نمرده ام