خواندم خط هر نسخه به ایمای تغافل

مشکل که توان برد به افسون تماشا

هنگامهٔ آشوب جهان گوشهٔ آب است

درکارگه هستی موهوم ندیدیم

در عشق ننالی که اسیران نفروشند

گر بحر نقاب افکند از چهره وصالست

فریاد که تمکین غرور تو ندارد

آن سرمه که درگوشهٔ چشم تو مقیم است

از ساغر چشمت چقدر سحر فروش است

خوبان همه تن شوخی انداز نگاهند