چیست درین فتنه زار غیر ستم در بغل

گه الم کفر و دین گه غم شک و یقین

منفعل فطرتم کو سر و برگ قبول

پای گر آید به سنگ کوشش همت رساست

با دل قانع خوشیم از چمن اعتبار

خشکی مغز شعور جوهر فطرت گداخت

تا طلب آمد به عرض فقر دمید از غنا

گرنه به بوس آشناست زان دهن بی نشان

لطمهٔ آفات نیست مانع جوع هوس

وضع رعونت مخواه تهمت بنیاد عجز

مایهٔ ایثار مرد بر کف دست است و بس

بیدل از اوهام جسم باخت صفا جان پاک