دیدن آیینه خواهدکرد دلتنگش ز دل

پاس مطلب آتشی داده ست در چنگش ز دل

تا به لب صد نردبان می بندد آهنگش ز دل

چون نفس باید شمردن گام و فرسنگش ز دل

می زنم این شیشه هم عمریست بر سنگش ز دل

تاکجاها صافی ظاهر برد زنگش ز دل

ای خدا آتش فتد در عالم ننگش ز دل

می رسد آواز پای رفتن رنگش ز دل

بر نمی آرد چه سازد وحشت لنگش ز دل

آسمان برمی کشد عمریست نیرنگش ز دل

گفت آن سازی که نتوان یافت آهنگش ز دل

از فضولی اینقدر من کرده ام تنگش ز دل

آن ترازویی که باشد در نظر سنگش ز دل