این دم از شرم طلب نیست زبان ما خشک

اشک گو دردسر تربیت ما نکشد

کار مقصدطلبی سخت کشاکش دارد

واصل منزل مقصود شدن آسان نیست

پی رشح کرم آب رخ امید مریز

سعی مژگان چقدر نمی شد از دیدهٔ ما

ای خوش آن بحر سرشتی که بود در طلبش

لال مانده است زبانم به جواب ناصح

زاهدا ساغر می کوثر شادابیهاست

عشق بی رنگ از این وسوسه ها مستغنی است

بگذر از حاصل امکان که درین مزرع وهم

هم چو نظاره که از دیدهٔ تر می گذرد

حق شمشیر تو ساقط نشود از سرما

بیدل از دیده حیران غم اشکی خون کرد