ای فراموشی تو شاید داده باشی !یاد ما

گشت زیر بال پنهان خانهٔ صیاد ما

با شرار تیشه رفت از بیستون فرهاد ما

شور نشنیدن صدای بیضهٔ فولاد ما

غنچه می خندد بهار عالم ایجاد ما

نیست درپهلو به غیر از پهلوی مازاد ما

با صدف گم گشت رنگ خامهٔ بهزاد ما

سایه هم خشت هوس کم چید بربنیاد ما

یک یک آمد بر زبان از صدهزار اعداد ما

از ازل بر حال ما می گرید استعداد ما

گنج ویران کرد بیدل خانهٔ آباد ما