چنین که داد ندانم به یاد مستان رقص

غبار را چو نفس می کند پریشان رقص

چو گرد باد توان کرد در بیابان رقص

که نغمه غلغلهٔ محشر است و توفان رقص

سر بریدهٔ ما می کند به میدان رقص

بود تپیدن بسمل به پیش طفلان رقص

به روی بحر کند قطره وقت باران رقص

به کام دل نکند ناله بی نیستان رقص

شرار ما به دل سنگ کرد پنهان رقص

و گر نه کس نکند در شکنج زندان رقص

ز خاک راست نیاید به هیچ عنوان رقص

شرار کاغذ ما کرده است سامان رقص

به اشک صرفه ندارد به دوش مژگان رقص

که تا ز خود نتوان رست نیست امکان رقص

نکرد اشک من آخر به چشم حیران رقص