گرکشی بار تعلق جز به پشت پا مکش

گر همه در سنگ باشی آنقدرها وامکش

مغز مستی گر نداری پنبه از مینا مکش

سرنگونی می کشی گردن به این بالا مکش

هر طرف خواهی برو لیک ازگلیمت پا مکش

از ادب مگسل طناب خیمهٔ لیلا مکش

عالم آب است اگر ساغرکشی تنها مکش

خار اگر داری بیا رنج کشیدنها مکش

این بساط آیینه ها دارد نفس اینجا مکش

ای ترحم صید دام ماهی از دریا مکش

رنگ می بازد حیا ما را به روی ما مکش

رشته ای داری تو هم از دامن صحرا مکش