سر به سر دلدار یا آیینهٔ دلدار باش

یا سراپا درد دل چون نالهٔ بیمار باش

گر همه مرکز شوی بیرون این پرگار باش

ساز موهومی که ما داریم گویی تار باش

ناله هر جا گل کند کوته تر از منقار باش

بر دم عقرب نشین یا بر دهان مار باش

چشم اگر گردیده باشی اندکی بیدار باش

عرصهٔ کون و مکان گو یک تپیدن وار باش

گر نه ای طاووس باری رخت آتشکار باش

پیش مردم اندکی ، در چشم خود بسیار باش

ای ز سر غافل ، برو بیمغزی دستار باش

سبحه بیکار است چندی گرم استغفار باش

جنس موهومی دو روزی بر سر بازار باش

بر سر مژگان چو اشک استاده ای هشیار باش