حیف این پرگار قدرت پا به دامان نیست سر

جز به دوش شمع از این محفل نمایان نیست سر

گر نه ای دیوانه درکوه و بیابان نیست سر

همچو اشکم آه بر هرنوک مژگان نیست سر

ورنه بر دوشی که دارم غیر بهتان نیست سر

بر هوا چون گردبادم بی گریبان نیست سر

تا به قیدگردن افتاده است غلتان نیست سر

همچوپشت دست باب زخم دندان نیست سر

زیر مو هرچند پنهان است پنهان نیست سر

ای چراغ کشته دایم درگریبان نیست سر

طعمهٔ تیغ است تا با خاک یکسان نیست سر

آخر ای کم همتان زین بیش مهمان نیست سر

شور تیغی در سر افتاده ست و چندان نیست سر

سبحه سودای خوشی کرده ست ، ارزان نیست سر