مردی چوشمع در همه جا، جا نگاهدار

گوهر دهد دمی که کند قطره ضبط موج

تا گم نگردد آینهٔ بی نشانی ات

ابرام ما ذخیرهٔ صد رنگ آبروست

آغوش بی نیاز دل از مدعا تهی است

هرجا خط رعایت احباب خواندنی ست

یک بار صرف یأس مکن یاد رفتگان

در بزم وصلم آرزوی جلوه داغ کرد

تا در چه وقت شعله زند دود احتیاج

ای منکر محال اگر مرد طاقتی

بی باده نیز شیشه به طاق هوس خوش است

دامان عجز با همه قدرت زکف مده

تا حرص کم خورد غم چیزی نداشتن

بیدل غریب کشور لفظ است معنی ات