مگر به یاد تو خون گرید و چمن گوید

نفس در آینه گیریم تا سخن گوید

سفید ناشده سهل است پیرهن گوید

وفا نخواست که پروانه سوختن گوید

برهمنی که بتش نیز برهمن گوید

مگر تپیدن دل بی لب و دهن گوید

که جان به گوش خورد گرکسی بدن گوید

مباد بیخبری حرفی از وطن گوید

چه لازم است کسی حرف خون شدن گوید

که چشم از دو جهان پوشد وکفن گوید

ز شمع می شنوم آنچه انجمن گوید

به یاد خویش کنم ناله هرکه من گوید