سرمه می ریزد نگاهت درگلو آیینه را

می کند صد آرزو دردل نموآیینه را

آنکه با آن جلوه سازد روبروآیینه را

یادگیسوی که کرد آشفته گو آیینه را؟

رفته رفته می برد جوهرفروآیینه را

یافت اسکندر به چندین جستجوآیینه را

عرض جوهرشد شکست آرزوآیینه را

هم به قدرصیقل است آب وضوآیینه را

ورنه یک چشم است بر زشت ونکو آیینه را

تا ز جوهر نشکنی در دیده مو آیینه را

عکس گل نظاره کن اما مبو آیینه را

کو هجوم زنگ تاگردد رفوآیینه را

کجا خاکستری یابی بجوآیینه را

می کند خاکستر افزون آبرو آیینه را