خاک شد رنگ تنزه گل آثار دمید

دل تهی گشت ز خود کون و مکان دایره بست

دیدهٔ بسته گشاد در تحقیقی داشت

تخم دل اینقدر افسون امل بار آورد

چشم حیران چقدر چشمهٔ معنی اثر است

هر کجا ریخت وفا خون شهید تو به خاک

نفس سوخته مشق ادب ازخط تو داشت

وضع بی ساختهٔ سایه کبابم دارد

اثر فیض ز معدومی فرصت خجل است

فرصت ناز شرار، آینهٔ عبرت ماست

باز اندیشهٔ انشای که داری بیدل