75
غزل شمارهٔ ۱۵۹۵
حریفیها ی عشق ازهرکس وناکس نمی آید
شنای قلزم آتش ز خار و خس نمی آید
تلاش حرص دون طینت ندارد چاره از دنیا
به غیر از رغبت مردار ازین کرکس نمی آید
ز بس سعی تقدم برده است از خود طبایع را
جهانی رفته است از پیش و کس از پس نمی آید
به بویی قانعم از سیر رنگ آمیزی امکان
عبارتها به کار طبع معنی رس نمی آید
سلیمانی رهاکن مور هم کر و فری دارد
همه گرکوه باشد با صدایی بس نمی آید
غرور سرکشی افکنده است این خودپرستان را
به آن پستی که پیش یا به چشم کس نمی آید
عروج نشئهٔ همت درین خمخانه ها بیدل
برون جوشی ست اما از می نارس نمی آید