ظالم چه خیال است مؤدب به در آید

می چاره گر کلفت زهاد نگردید

آرام زمانی ست که در علم یقینت

جز سوختن افسرده دلان هیچ ندارند

با بخت سیه چارهٔ خوابم چه خیالست

زین مرحله خوابانده به در زن که مبادا

چون ماه نو از شرم زمین بوس تو داغم

خطی ز سیهکاری من ثبت جبین است

آنجا که غبار اثر از خوی تو گیرند

گر پرتو حسن تو به این برق شکوه است

در خلوت دل صحبت اوهام وبال است

بیدل چقدر تشنهٔ اخفاست معانی