آب گهر دمد ز صبر خاک فسرده زر شود

هرچه به فکر آن میان حلقه شود کمر شود

از همه جا به کوهسار زلزله بیشتر شود

خواجه خدا کند که باز یک دو طویله خر شود

ننگ برهنگی کراست ابره گر آستر شود

رنگ وقار پاس دار بیضه مباد پر شود

با دم تیغ سرنوشت سجده مگر سپر شود

اشک نشوید این گلیم تا شب من سحر شود

گل زحیا عرق کند تا پر رنگ تر شود

حرف لبی شنیده ام گوش زمانه کر شود

اشک نغلتدم به چشم گر همه تن گهر شود

بیدل اگر ز پا فتد آبله راهبر شود