همچو ابر از نامه ام رنگ سیاهی می رود

مرگ می بیند چو آب از چشم ماهی می رود

تا به عذر آیم زمان عذرخواهی می رود

موج چون ساکن شد ازکشتی تباهی می رود

شمع این محفل به داغ بی کلاهی می رود

بر هوا چون گردباد اورنگ شاهی می رود

داغ تا روشن شود زیر سیاهی می رود

رنگها اینجا به سامان گواهی می رود

فرصت عرض قیامت دستگاهی می رود

اشک من عمریست ناگردیده راهی می رود

این همه سعی نگه تا بی نگاهی می رود