کاروانها زین ره باریک تنها می رود

نیست بی گرد پری راهی که مینا می رود

شانه گر صد خامه پردازد چلیپا می رود

شمع زپن محفل برون بی زحمت پا می رود

سایه با آثار این دیوار یک جا می رود

پیش پیشش بانگ خرگرم است مرزا می رود

ریش و فش آخر چو پشم از کون دنیا می رود

عمرها رفت و همین امروز و فردا می رود

رنگها باید پری افشاند عنقا می رود

بام و در، بی جستجو آخر به صحرا می رود

نام فرصت نیست کم گر بر زبانها می رود

در تلاش گوهر، آب روی دریا می رود

قاصد دیگر چه لازم فرصت ما می رود

خلق می آید به آیینی که گویا می رود