هرچه دیدم میهمان خانهٔ آیینه بود

هرگلی کامسالم آمد در نظر پارینه بود

صبر و حنظل در مذاق گاو و خر لوزینه بود

آدمی هم پیش از آن کادم شود بوزینه بود

ریشها دیدیم با قیمت تر از پشمینه بود

چون نکاح دختر رز در شب آدینه بود

ورنه از ما تا به بام آسمان یک زینه بود

زخم دندان بیشتر وقف لب زیرینه بود

ما به صد جا منقسم کردیم و دل در سینه بود

پاس ناموس تحیّر مهر این گنجینه بود

خرقهٔ دروبشی ما لختی از دل پنبه بود