گردی دگر نشد ز من نارسا بلند

بنیاد عجز و دعوی عزّت جنون کیست

کم همّتی به ساز فراغم وفا نکرد

از نُه فلک دریغ مکن چین دامنی

دور است خواب قافله از معنی رحیل

پیری دکان نالهٔ ما گرم داشته ست

خلق جهان جنون زدهٔ بی بضاعتی ست

فطرت محیط نه فلک آبگون شود

ما بیخودان تظلم حسرت کجا بریم

چون نقش پا ز بس که نگونبخت فطرتیم

پستی مکش ز چتر کی و دستگاه جم

بیدل مگر تو درگذری ورنه پیش ما