اشک گهر طینت ما راه تپش سر نکند

وسوسه بر هم نزند رابطهٔ ساز یقین

منفعلیهای زمان فطرت ما را چه زیان

عالم اسباب فنا چند دهد فرصت ما

شبنم بی بال و پریم آینه پرداز تری

تاب و تب عشق و هوس نیست کفیل دو نفس

شد ز ازل چهره گشا عجز ز پیدایی ما

دل بگدازید به غم دیده رسانید به نم

نیست ز هم فرق نما انجمن و خلوت ما

بیدل از انجام نفس هرکه برد بوی اثر