تقلید از چه علم به لافم علم کند

سعی غبار من که به جایی نمی رسد

انگشت زینهار دمیدیم و سوختیم

بر باد رفت آمد و رفت نفس چوصبح

آسوده خاک شوکه مبادا به حکم وهم

بالیده است خواجهٔ بی حس به ناز جاه

خودسنجی ات به پلهٔ پستی نشانده است

هرجا عدم به تهمت هستی رسیده است

پرواز می کنم چه کنم جای امن نیست

خجلت گداز عفو نگردی که آفتاب

توهیچ باش و، علم وعمل ها به طاق نه

بیدل ازابن ستمکده بیکس گذشته ام