به هر چه دیده گشادیم خواب می بافند

حریر وهم به موج سراب می بافند

درین طلسم همین پیچ وتاب می بافند

کتان به کارگه ماهتاب می بافند

که بهر فتنه ی آن چشم ، خواب می بافند

هزار ناله به یک رشته تاب می بافند

چو عنکبوت سراسر لعاب می بافند

به عالمی که تویی انقلاب می بافند

هنوز رنگ به طبع سحاب می بافند

به موج خیمهٔ ناز حباب می بافند