ما نگشتیم عیان هر چه نمایان کردند

که دل و دیده یک آیینه چراغان کردند

بوی گل آینه ای بود که پنهان کردند

گر د ما را به هوای که پریشان کردند

نیم لغزش به هزار آبله سامان کردند

سوخت نظاره به این رنگ که مژگان کردند

این گهر را صدف از چاک گریبان کردند

آب شد آتش گبری که مسلمان کردند

تنگ شد گوشهٔ دل عرصهٔ امکان کردند

مشکلی داشتم از سوختن آسان کردند