آنها که رنگ خودسری شمع دیده اند

داغ تحیرم که نفس مایه های وهم

جمعی کزین بساط به وحشت نساختند

خلقی به اشتهار جنونهای ساخته

گوش و زبان خلق به وضع رباب و چنگ

تحقیق را به ظاهر و مظهر چه نسبت است

مردان ز استقامت و همت به رنگ شمع

بر دوش بید مصلحتی داشت بی بری

رنج بقا مکش که نفس های پر فشان

غم شد طرب ز فرصت هستی که چون حباب

رنگ بهارشرم ز شوخی منزه است