جز به دیدار تو چشم هیچکس نگشاده اند

چون نفس از خلوت دل پا برون ننهاده اند

این منازل یکسر از آشفتگیها جاده اند

در ته باری که بر دل نیست دوشی داده اند

حسن پرکار است و این آیینه ها پر ساده اند

هم به پایت تا ز پا ننشسته ای استاده اند

چون طلسم رنگ گل یکسر شکست آماده اند

در پر عنقاست مکتوبی که نفرستاده اند

خون منصوری دو بال جوش چندین باده اند

عاجزان چون سایه هرجا پا نهی افتاده اند

یک قلم معنی طرازان تیره بختی زاده اند