چون سگ به استخوان چقدر دست شسته اند

نی خشک دیده اند و نه تر، دست شسته اند

از خود چو شمع شام و سحر دست شسته اند

سیلی خوران به موج خطر دست شسته اند

بی زهره ها همه ز جگر دست شسته اند

از بسکه رفتگان ز اثر دست شسته اند

از حاصل ثمر چقدر دست شسته اند

از عافیت چه خشک و چه تر دست شسته اند

آزادان به آب گهر دست شسته اند

خوبان درین حدیقه مگر دست شسته اند

شیرین لبان ز شیر و شکر دست شسته اند

در تشت واژگونه ز سر دست شسته اند