کم نیست صحبت دل گر مرد، زن نماند

گر حسرت هوس کیش بازآید از فضولی

افسون کاهش اینجا تاب و تب نفسهاست

عرفان ز فهم دوری ست ، ادراک بی حضوری ست

چون صبح از این بیابان چندان تلاش رم کن

یاد گذشتگان هم آینده است اینجا

بر وضع خلق ختم است آرایش حقیقت

مجنون به هر در و دشت محو کنار لیلی ست

گرد خیال تا کی هر سو دهد نشانم

این مبحث تو و من از نسخهٔ عدم نیست

یاران به وسع امکان در ستر حال کوشید

بیدل به دیر اعراض انصاف نیست ورنه