گر آیینه ات در مقابل نماند

نه صبحی ست اینجا نه بامی ست پیدا

همین پوست مغز است اگر واشکافی

نم خون عشاق اگر شسته گردد

ز دانش به صد عقده افتاده کارت

نخواهی به تاب نفس غره بودن

نشان گیر ازگرد عنقا سراغم

برد شوق اگر لذت نارسیدن

مجازآفرین است میل حقیقت

نفس عالمی دارد امّا چه حاصل

جهان جمله فرش خیال است امّا

دل جمع دارد چه دنیا چه عقبا

در این بزم ز آثار اسرارسنجان