آبیار چمن رنگ ، سراب است اینجا

وهم تاکی شمرد سال و مه فرصت کار

چیست گردون ، هوس افزای خیالات عدم

چه قدر شب رود از خودکه کندگرد سحر

قد خم گشته ، نشان می دهد از وحشت عمر

عشق ز اول علم لغزش پاداشت بلند

بوریا راحت مخمل به فراموشی داد

لذت داغ جگر حق فراموشی نیست

همه درسعی فنا پیشترازیکدگریم

رستن از آفت امکا ن تهی از خود شدنست

زین همه علم و عمل قدر خموشی دریاب

بیدل آن فتنه که توفان قیامت دارد