صدای پای من خون از رگ کهسار جوشاند

که شمع از رشته ای کز پا کشد دستار جوشاند

که می ترسم شکست بال من منقار جوشاند

مگر برخیزم ازخود تا هوا دیوار جوشاند

که آتش می شود آبی که کس بسیار جوشاند

کز انگشت شهادت صورت زنهار جوشاند

که حرف حق چو منصور از زبانها دار جوشاند

گریبان گر درد یک سبحه صد زنار جوشاند

صدا را خفته چون رگ از تن بیمار جوشاند

حیا ای کاش چون صبحم گریبان وار جوشاند

مگر خاکستر از آیینه ام دیدار جوشاند

چو آب استادگی از حد برد زنگار جوشاند