دل باز به جوش یارب آمد

اشک از مژه بسکه بی اثر پخت

بی روی تو یاد خلد کردم

شرمندهٔ رسم انتظارم

مستان خبریست در خط جام

وضع عقلای عصر دیدم

از اهل دول حیا مجویید

از رفتن آبرو خبر گیر

گفتم چو سخن ، رسم به گوشی

راجت در کسب نیستی بود

بیدل نشدم دچار تحقیق