اطاقه است دم ماکیان چو واژون شد

نباید اینهمه مقبول عالم دون شد

هزار گنج ته خاک ملک قارون شد

مبرهن است که لیلی نماند و مجنون شد

عنان گسست چو از دانه ریشه بیرون شد

کفیل این گهرم سعی کوه و هامون شد

به گردش آنچه ز رنگم پریدگردون شد

به خدمت رگ گردن نمی توان خون شد

عرق چکید به کیفتی که گلگون شد

که تا به حشر نخواهد شد آنچه اکنون شد

چه ظلم رفت که مجنون نشد فلاطون شد