نیام تیغ عالمگیر مستی موج می باشد

به دل غیر از خیال جلوه ات نقشی نمی یابم

ز باغ عافیت رنگ امیدی نیست عاشق را

ز الفت چشم نگشایی به رنگ و بوی این گلشن

گذشتن برنتابد از سر این خاکدان همت

به بادی هم نمی سنجم نوای عیش امکان را

ندارد از حوادث توسن فرصت عنان داری

توان از یک تغافل صد دهان هرزه گو بستن

جنون جوش است امشب مجلس کیفیت مستان

ز شور عجز، ما گردنکشان را لرزه می گیرد

قفس فرسوده این تنگنایم ای هوس خون شو

نیابی جز امل شیرازهٔ سختی کشان بیدل