چشمی که بر آن جلوه نظر داشته باشد

هر دل که ز زخم تو اثر داشته باشد

عمری ست دکان نفس سوخته گرم است

با پرتو خورشید کرم سهل حسابی ست

دل توشه کش وهم حباب ست درین بحر

جا بر سر دوش است کسی راکه درین بزم

ازتیغ نگاهت دل آیینه دو نیم است

ما را به ادبگاه حضورت چه پیام است

از وحشت ما بر دل کس نیست غباری

ای بیخبر از عشق مجو ساز سلامت

ناکام فسردیم چو خون در رگ یاقوت

بیدل خلف سلسلهٔ عبرت امکان