چو آتش داغ شد جمعیتش نقش نگین باشد

ز خواب می کشان مینا چرا اندوهگین باشد

در این محنت سرا معراج پروازت همین باشد

چو شمعم سلک گوهر وقف گوش آستین باشد

که تا انگشتشان در حلقهٔ انگشترین باشد

مگر آن گوهر نایاب در زیر زمین باشد

پر پرواز شهرت نام را نقش نگین باشد

سپند بزم ما را ناله هم آتش نشین باشد

که چون خاکت دو عالم سجده وقف یک جبین باشد

محبت جز فنای ما نمی خواهد یقین باشد

که هرجا جلوه ی صبحی ست شامش در کمین باشد