وضع فلک آنجا که به یک حال نباشد

تا وانگری رفته ای از دیدهٔ احباب

گردن نفرازی که در این مزرع عبرت

دل را نفریبی به فسونهای تعین

عیبی بتر از لاف کمالات ندیدیم

از شکر محبت دل ما بیخبر افتاد

امروز گر انصاف دهد داد طبایع

ای آینه هر سو گذری مفت تماشاست

دامان کری گیر و نوای همه بشنو

خفت مکش از خلق و به اظهار غناکوش

در هرکف خاکی که فتادیم ، فتادیم

تر می کند اندیشهٔ خشکی مژه ام را

آزادگی و سیرگریبان چه خیال است